Bebop

Werk in uitvoering Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Werk in uitvoering Aan dit artikel wordt nog hard gewerkt.

Ella Fitzgerald met Dizzy Gillespie bij Downbeat, New York, ca. september 1947

Bebop of bop is een muziekstijl binnen het muziekgenre jazz. Het is ontwikkeld in de vroege tot midden jaren '40 van de twintigste eeuw in de Verenigde Staten. Het zijn muziekstukken die worden gekenmerkt door een hoog tempo, snelle akkoordwisselingen en talloze toonsoortwisselingen. Ook is er sprake van veel improvisatie. Waar de term Bebop precies vandaan komt is niet helemaal duidelijk. Waarschijnlijk heeft het iets te maken met het nadoen van een trompet in zogeheten scat-zang, zoiets als "be-bap-pa-doe-wap".

Bebop werd ontwikkeld door de jongere generatie jazz muzikanten ongeveer in de jaren '30. Ze breidde de creatieve mogelijkheden van jazz swing stijl uit. Echter nieuw was dat de Bebop niet zo dansbaar was. Omdát Bebop niet bedoeld was om te dansen, konden de muzikanten sneller spelen. Bebop-muzikanten zochten naar ingewikkelde melodieën, wijzigden akkoorden, maakten verlengde akkoorden en vervingen gebruikelijke akkoorden. Bebop-groepen gebruikten ritmesecties op een nieuwe manier waarbij die hun rol uitbreidde. Terwijl de belangrijkste muziekband van het swingtijdperk de bigband was van maximaal veertien muzikanten die deels van bladmuziek speelden en deels improviseerden, was de klassieke Bebopgroep een kleine combo die bestond uit saxofoon (alt of tenor), trompet, piano, gitaar, contrabas en drums. Het combo speelde muziek waarbij de band een ondersteunende rol had bij de solisten. In plaats van bladmuziek te spelen, speelden bebopmuzikanten meestal een van te voren geoefende intro- of hoofdmelodie (de 'kop' genoemd) met de begeleiding van de ritmesectie, gevolgd door een stuk waarin elk van de uitvoerders een solo improviseerde en men vervolgens weer terugkeerde naar de hoofdmelodie aan het einde van de compositie.

Enkele van de meest invloedrijke bebop artiesten zijn: alto sax speler Charlie Parker; tenor sax spelers Dexter Gordon, Sonny Rollins en James Moody; klarinet speler Buddy DeFranco; trompettisten Fats Navarro, Clifford Brown, Miles Davis en Dizzy Gillespie; pianisten Bud Powell, Mary Lou Williams en Thelonious Monk; elektrische gitarist Charlie Christian, Joe Passen; drummers Kenny Clarke, Max Roach en Art Blakey.

De opname uit 1939 van " Body and Soul " van Coleman Hawkins met een kleine band bevatte een uitgebreide saxofoonsolo met minimale verwijzing naar het thema dat uniek was in de opgenomen jazz en dat kenmerkend zou worden voor bebop.