Oude Athene

Athene is een van de oudste steden ter wereld en is misschien wel 5000 jaar onafgebroken bewoond geweest. De in Zuid-Europa gelegen stad, was Athene in het eerste millennium voor Christus de belangrijkste stad van het oude Griekenland. Wanneer de stad precies is ontstaan is niet helemaal duidelijk. Maar er kan gesteld worden dat er in de 5e eeuw voor Christus de basis werd gelegd voor de westerse beschaving.

Er zijn archeologische bewijzen gevonden dat er op die plek bewoning heeft plaatsgevonden in de neolithische periode.

De stad Mycene bestond al in de Bronstijd en niet veel later ontwikkelde Athene zich tot een belangrijke stadstaat, of polis in de buurt van de Akropolis (ca. 900 voor Chr.). Tussen 700-800 voor Chr. werden er wetboeken opgesteld. Deze waren gericht op het aanpakken van sociale ongelijkheid en het voorbereiden van de ontwikkeling van democratie. Rond 600 voor Chr. was er sprake van een 'Goeden Eeuw' voor de stad en werden er Perzische invasies afgeweerd. Ook kreeg de stad invloed over andere steden. In dit tijdperk werden belangrijke architectonische werken gebouwd, zoals het Parthenon. Ook vonden er ontwikkelingen plaats in de filosofie, het toneel (drama) en andere kunsten kunsten, waardoor Athene het centrum werd van de klassieke beschaving. De Peloponnesische oorlog tegen Sparta eindigde in een Atheense nederlaag en vanaf dat moment vond er een afname plaats van haar politieke macht. Desondanks behield Athene onder Hellenistische en Romeinse heerschappij haar status als een centrum van wetenschap en trok het studenten en filosofen uit het hele rijk aan. In de vroege middeleeuwen kwam er een nog groter verval. Athene herstelde zich enigszins tijdens het latere Byzantijnse Rijk en was relatief welvarend tijdens de periode van de kruistochten (12e en 13e eeuw), dit ook dankzij de Italiaanse handel. Na opnieuw een periode van sterke achteruitgang onder het Ottomaanse Rijk herrees Athene in de 19e eeuw als hoofdstad van de onafhankelijke en zelfbesturende Griekse staat.