Pointillisme

Uit Wikikids
Versie door Hanssain (overleg | bijdragen) op 8 jun 2022 om 11:13 (Aanvulling)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Nederlands verkeersbord J16.svg Werk in uitvoering
Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt.
Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren.
De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel.
Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.
Nederlands verkeersbord J16.svg Werk in uitvoering
Aan dit artikel wordt nog hard gewerkt.

Pointillisme is een artistieke beweging van schilderen en een beeldtechniek die kleine naast elkaar geplaatste kleurgebieden gebruikt in plaats van mengsels van verf. Dab- schilderen (dot-painting) was al sinds de 16e eeuw bekend. De fransman Georges Seurat maakte er in de jaren 1880 een systeem van, dat critici nogal spottend bestempelden als pointillisme. Paul Signac beschreef het onder de naam "divisionisme ".

Signac's proces en theoretische benadering bracht gedurende enkele jaren ertoe, voornamelijk in Frankrijk en België om het als techniek toe te passen. Schilders als Camille Pissarro, Maximilien Luce, Théo van Rysselberghe, ingedeeld in een artistieke stroming, genaamd "neo-impressionist". Pointillisme werd naar Nederland gebracht door Ferdinand Hart Nibbrig.

Toepassing van Charles Henry's chromatische kleurencirkel)

Georges Seurat exposeerde zijn monumentale schilderij Een zondagmiddag op het eiland La Grande Jatte in 1886 op de laatste tentoonstelling van de impressionisten. Dit schilderij gaat door als het uitgangspunt van de beweging die zich onderscheidt van de impressionisten, een kleine groep aanhangers van zijn techniek die in 1884 de Society of Independent Artists had opgericht, waaronder Seurat, Paul Signac , Camille en Lucien Pissarro.

Divisionisme, verdedigd door Paul Signac, verschilt van het dot-painting-proces, dat schilders als Henri Martin overnamen. Het is gebaseerd op het gebruik van pure kleuren en op een theorie van kleur en contrast die stelt dat “het misschien gemakkelijk is om helderder te schilderen maar bleken; of kleurrijker, maar donkerder”, en dat alleen dit proces de kleur “in het midden van de straal plaatst die, op een chromatische cirkel, van het centrum – wit – naar de omtrek – zwart gaat. En deze plek verzekert hem van maximale verzadiging, kracht en schoonheid.

Techniek

Het effect van kleurmenging komt overeen met de subtractieve kleurmenging in de hedendaagse off-set druktechnieken waarbij een drukker vier kleuren drukinkten gebruikt: cyaan (licht blauw), magenta (rose-rood), helder geel en zwart als extra contrastkleur voor de schaduwpartijen. Het wit van het schilderdoek of het papier wat niet bedekt wordt doet als wit mee. Ook een kleuren-printer werkt met hetzelfde principe. De concentratie van puntjes bepaald de helderheid van de kleur. In feite is het effect bij een beeldscherm hetzelfde. Maar omdat het om een lichtbron gaat is, heb je te maken met additieve kleurmening. Hier zijn de pixels blauw, groen en helder rood.

Afkomstig van Wikikids , de interactieve Nederlandstalige Internet-encyclopedie voor en door kinderen. "https://wikikids.nl/index.php?title=Pointillisme&oldid=718314"