Tweede Coalitieoorlog
| Tweede Coalitieoorlog | ||
|
| ||
|---|---|---|
| Gebeurtenissen tijdens de Tweede Coalitieoorlog | ||
| Datum | 29 november 1798 - 25 maart 1802 | |
| Locatie | Europa, Midden-Oosten en Caribisch Zeegebied | |
| Overwinning voor | Franse overwinning | |
| Strijdende partijen | ||
| Heilige Roomse Rijk (tot 1801) Toscane Beieren Verenigd Koninkrijk Rusland Ottomaanse Rijk Napels (tot 1801) Portugal |
Frankrijk Spaanse Rijk Bataafse Republiek Cisalpijnse Republiek Helvetische Republiek Ligurische Republiek Verschillende andere vazalstaten |
|
Portaal  Geschiedenis
| ||
De Tweede Coalitieoorlog was een oorlog tussen 1798 en 1802. De oorlog maakt deel uit de Coalitieoorlogen; een groep oorlogen tussen 1791 en 1815. De oorlog was tussen Frankrijk (en haar bondgenoten) en de zogeheten "Tweede Coalitie". De Tweede Coalitie bestond o.a. uit het Verenigd Koninkrijk, het Heilige Roomse Rijk, het Ottomaanse Rijk en het Russische Keizerrijk. De Tweede Coalitie geeft ook de naam aan de oorlog.
De oorlog ontstond toen de Franse generaal Napoleon Bonaparte een expeditie naar Egypte maakte. Ook vielen de Fransen toen verschillende kuststeden aan de Middellandse Zee aan. Hoewel dit een mislukking was voor de Fransen, waren de andere Europese landen bang dat Frankrijk opnieuw hun zou aanvallen. Dit leidde tot de Tweede Coalitieoorlog, waarin geprobeerd werd om Frankrijk te stoppen. Rusland deed voor het eerst mee aan de Coalitieoorlogen. Pruisen, Zweden en Denemarken besloten neutraal te blijven. Tijdens de oorlog wierp Napoleon ook de Directoire omver, waardoor hij eerste consul van Frankrijk werd.
Uiteindelijk eindigde de oorlog in 1802 met een Franse overwinning. In 1805 barstte alweer de Derde Coalitieoorlog los.
Voorgeschiedenis
Eerste Coalitieoorlog
Zie Eerste Coalitieoorlog voor het hoofdartikel over dit onderwerp.