Konghou
 |
Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken. |
|
Dit artikel is nog niet af. |
De konghou of hunghau (Chinees: 箜篌) is een oude Chinese harp. Het instrument verdween ergens in de Ming-dynastie (1368-1644). Het is in de 20e eeuw nieuw leven ingeblazen als een dubbele brugharp; de moderne versie van het instrument lijkt niet op de oude, maar de vorm is meer vergelijkbaar met westerse concert harpen.
Hoe het begon
De wo-konghou , of horizontale konghou, werd voor het eerst genoemd in oude teksten van 770-476 v.Chr. De shu-konghou, of verticale konghou, verscheen voor het eerst in de oostelijke Han-dynastie (25-220 n.Chr.). De konghou met fenikskop (fabeldier, vuurvogel uit de Griekse en Chinese mythologie) werd gebracht vanuit India in de oostelijke Jin-dynastie (317-420 n.Chr.). De konghou werd gebruikt om yayue (hof-muziek) te spelen in het koninkrijk Chu. Tijdens de Han-dynastie (206 v.Chr. - 220 n.Chr.) Werd de konghou gebruikt in qingshangyue (een muziekgenre). Beginnend in de Sui-dynastie (581–618), werd de konghou ook gebruikt in yanyue (banket-muziek). Konghou- spel kwam het meest voor in de Sui- en Tang- dynastieën. Het werd over het algemeen gespeeld in riten en ceremonies en steeds vaker gebruikt door de gewone mensen.
Moderne konghou
Het belangrijkste kenmerk dat de hedendaagse konghou onderscheidt van de Westelijke harp is dat de moderne konghou snaren in twee rijen zijn geplaatst, die spelers in staat stelt het gebruik van geavanceerde speeltechnieken zoals maken vibrato en buigen (glissando, ofwel glijdende) tonen. Gepaarde snaren aan weerszijden van het instrument worden op dezelfde toon gestemd. Ze beginnen bij een stemknop en gaan voorbij het speelgebied over twee bruggen aan weerszijden van het instrument, en worden vervolgens aan het uiteinde aan tegenoverliggende zijden van een vrij bewegende hendel bevestigd. De twee rijen snaren maken het instrument ook geschikt voor het spelen van snelle ritmes en zogeheten boventonen (of flageoletten). Ook de klankkast is anders dan bij een Westerse harp. Bij de konghou lopen de snaren aan twee kanten over (evenwijdig aan) de klankkast en bij een westerse harp staan de snaren in één rij loodrecht op de klankkast.
Links
- YouTube - Konghou instrument