Garagerock
Garagerock (ook wel garagepunk of punk uit de jaren '60 genoemd) is een rauwe en energievolle stijl van rock-'n-roll die bloeide in het midden van de jaren '60 van de twintigste eeuw, vooral in de Verenigde Staten en Canada, en een aantal keer oplevingen heeft meegemaakt. De stijl kun je herkennen aan de (slechts) drie basisakkoorden die gespeeld werden op elektrische gitaren en andere instrumenten, soms via een fuzzbox (geluidsvervormer). Vaak met eenvoudige en soms agressieve teksten en presentatie. De naam garagerock is afgeleid van het idee dat bands vaak bestonden uit jonge amateurs die repeteerden in de familiegarage, hoewel velen van hen toch professioneel waren.
In de Verenigde Staten en Canada brachten surfrock - en later The Beatles en andere beatgroepen van de British Invasion - duizenden jonge mensen ertoe om tussen 1963 en 1968 bands te vormen. Honderden acts produceerden regionale hits, en sommige hadden nationale hits, meestal gespeeld op radiostations. Na 1968, toen meer geavanceerde (ingewikkelder) vormen van rockmuziek de markt veroverden, verdwenen garagerock-grammofoonplaten grotendeels uit de nationale en regionale hitlijsten en vervaagde deze stroming. Dit kwam ook omdat de jonge artiesten gingen studeren of in militaire dienst moesten (de Vietnamoorlog was toen al bezig). Andere landen hadden in de jaren '60 vergelijkbare garagerock-stromingen, die soms werden aangeduid als variaties van garagerock. Eind jaren '60 'waait' deze stijl ook over naar Europa, waarbij in Nederland de Nederbeat en de Nederpop ontstaat.
In de jaren '60 werd garagerock niet herkend als een aparte stijl en had het (nog) geen specifieke naam. Maar vooral het verzamelalbum "Nuggets" uit 1972 was een goed voorbeeld om de stijl te omschrijven. Tussen 1971 en 1973 bepaalde Amerikaanse rockcritici (mensen die kritieken schrijven over de rockmuziek) begonnen de muziek met terugwerkende kracht te beschrijven als een eigen stijl en voor meerdere jaren gebruikte men de term "punkrock", welke later aan een andere (maar vergelijkbare) muziekstijl werd gegeven. De term "garagerock" viel in de jaren '80 in de smaak bij commentatoren en garagerock liefhebbers. De stijl wordt ook wel "proto-punk" genoemd of in bepaalde gevallen "frat-rock".
In het begin van de jaren '80 verschenen er verschillende bands de garagerock te herontdekken met acts die bewust probeerden het uiterlijk en geluid van garagebands uit de jaren '60 na te doen. Later in de 80-er jaren ontwikkelde zich een luider, meer eigentijds garage-substijl en dat garagerock combineerde met modernere punkrock en andere invloeden - de hardrock. In de jaren 2000 ontstond een golf van door garagerock beïnvloede acts die verband hielden met de post-punk-heropleving en sommigen daarvan behaalden commerciële successen. Garagerock blijft muzikanten en publiek aanspreken die de voorkeur geven aan een "back to basics" (terug naar het begin) of de "doe-het-zelf" muzikale benadering zoals je die ook ziet bij de indie.
Naar schatting bestonden er in de Verenigde Staten en Canada in die begintijd zo'n 180.000 bandjes. Er zijn dan ook duizenden grammofoonplaten toen uitgebracht. Vaak traden (vooral) de amateurs op bij schoolfeestjes en tienerclubs. Sommige garagerock-bands gingen zelfs op tournee (op rondreis door het land langs theaters of in de buitenlucht). Er werden zelfs wedstrijden georganiseerd, de zogeheten "battles of the bands" (vergelijkbaar met America's got Talent). Hierdoor kregen ze ook meer bekendheid en ze konden een prijs winnen, zoals gratis apparatuur of opnametijd in een lokale studio.