Hugo Claus
| Hugo Claus | |
.jpg)
| |
| Hugo Claus in 1986 | |
| Algemene informatie | |
| Naam voluit | Hugo Maurice Julien Claus |
| Pseudoniem | Dorothea van Male, hugo c. van astene, Anatole Ghekiere, Jan Hyoens, en Thea Streiner |
| Geboren | 5 april 1929 |
| Geboorteplaats | Brugge |
| Overleden | 19 maart 2008, Antwerpen |
| Nationaliteit | .svg){kind=small} België
|
| Beroep | schrijver, dichter, kunstschilder en filmmaker |
| Werk | |
| Jaren actief | 1947-2004 |
| Genre(s) | Poëzie, Theater, Romans |
| Stroming | expressionisme |
| Bekende werken | Oostakkerse Gedichten, Suiker,
Het Verdriet van België, De Verwondering |
| Uitgeverij(en) | De Bezige Bij |
| dbnl | [1] |
| Handtekening | Hugo_Claus_sig.png |
Portaal  Literatuur
| |
|---|---|
Hugo Maurice Julien Claus (Brugge, 5 april 1929 – Antwerpen, 19 maart 2008) was een Vlaams schrijver, dichter, kunstschilder en filmmaker. Claus is vooral bekend van zijn boek Het verdriet van België (1983). Het boek volgt een Vlaamse familie tijdens en na de Tweede Wereldoorlog, die samenwerkte met de vijand. Daarnaast volgt het ook de overgang van kind naar volwassene van een jongen die besluit schrijver te worden. Dit werk wordt beschouwd als Claus’ allerbeste boek en is voor sommigen zelfs de grootste Nederlandstalige roman van de twintigste eeuw.
Claus schreef in vrij realistische en krachtige stijl, wat in de jaren vijftig nieuw was toen hij begon met schrijven. De toon in zijn boeken kan soms fel en cynisch zijn en hij maakte veel gebruik van expressionisme om te uiten wat zijn personages doormaken en voelen. Claus was enorm productief en publiceerde meer dan 150 titels. Naast deze romans schreef hij duizenden gedichten en tientallen toneelstukken. Later werden zijn boeken meer sober, maar de krachtige toon verdween nooit. Ook heeft hij liedteksten geschreven voor zangeres Liesbeth List en het Eurovisiesongfestival.
Levensloop
Hij was de oudste zoon van drukker Jozef (Joseph) Claus en Germaine Vanderlinden te Brugge. Hij had 3 broers. Als kind ging Claus naar de kostschool bij de nonnen. Daarna het lager middelbaar onderwijs. Na de Tweede Wereldoorlog volgde hij enkele beeldhoudlessen en ging op zichzelf wonnen met een bevriend kunstenaar. Hij illustreerde boeken en maakte gedichten waarmee hij zijn geld verdiende. Toen hij 18 was verscheen zijn eerste dichtbundel. Ook deed hij seizoenswerk in een suikerfabriek. Kort daarna verblijft hij enkele dagen in Parijs en ziet daar auteur, acteur en theatertheoreticus Antonin Artaud zitten. Hoewel hij hem nooi gesproken heeft ziet hij deze man als zijn voorbeeld. Het jaar erop vervult hij zijn dienstplicht en werkt mee aan het soldaten tijdschrift Soldatenpost.
Later komt hij in aanraking met de kunststroming Cobra. Ook maakt hij zelf vergelijkbaar schilderwerk en exposeert dat.
Van februari 1953 tot begin 1955 verbleef hij in Italië, waar hij zijn vriendin Elly Overzier (1928-2010) leert kennen en later mee trouwt. Via haar komt hij in contact met de filmwereld. Op 7 oktober 1963 werd hun enige zoon, Thomas Pieter Achilles, geboren. Hij schrijft romans, toneelstukken en regiseert films.
Hij komt begin jaren 1970 in Amsterdam terecht en krijgt daar een relatie met actrice Kitty Courbois. Van 1974 tot 1978 verbleef Claus in Parijs met de actrice Sylvia Kristel. Ze kregen op 10 februari 1975 een zoon, Arthur.
Uiteindelijk keert hij alleen terug naar Gent en maakt in 1981 een reis naar Mexico. Daar werkte hij aan zijn roman Het verdriet van België, die in 1983 verscheen. Op 12 juni 1993 trad Claus te Antwerpen voor de tweede maal in het huwelijk, nu met zijn vriendin Veerle de Wit.
Claus overleed op woensdag 19 maart 2008, kort voor zijn 79ste verjaardag, na een aantal jaren Alzheimer te hebben gehad, aan euthanasie in het Middelheim-ziekenhuis te Antwerpen. Zijn zelf gekozen dood deed in die tijd 'een hoop stof opwaaien'.
Hij won vele prijzen en is ook geridderd in de Orde van Leopold II, sinds 1971 Ridder in de Kroonorde en ook drager van de 'Bronzen Medaille van de stad Gent'.