Maaslandse renaissance

Het Battahuis in Hoei, het vroegere refugiehuis van de abdij van Val-Saint-Lambert, in Maaslandse renaissancestijl

Maaslandse renaissance is de stijl-aanduiding voor een regionale architectuur in het prinsbisdom Luik en omgeving (het Maasland) in de 16e en 17e eeuw. Het kan gezien worden als een variatie van de klassieke Luikse renaissance, een bouwstijl die nauw aansloot bij de Italiaanse en Franse renaissance. De stijl is bijvoorbeeld ook terug te vinden in Maastricht, zoals bij de Onze-Lieve-Vrouwebasiliek en de Sint-Servaasbasiliek

Kapitelen Hôtel de Cortenbach, Luik
Portaal Sint-Jacobskerk, Luik
Overdekte binnenplaats Spaans Gouvernement, Maastricht
Detail kruisgang, Onze-Lieve-Vrouwebasiliek, Maastricht

De stijl kenmerkt zich door zuilenarcades met tulpvormige kolommen en accoladevormige ({) balken boven de vensters.

Maaslandse renaissance

Detail gevel Palais Curtius in Luik

Aan het begin van de 17e eeuw ontwikkelde zich uit deze op klassieke voorbeelden geënte stijl een lokale variant, die slechts zijdelings raakvlakken met de Italiaanse of Franse Renaissance had. Deze Maaslandse renaissancestijl werd vooral toegepast bij de bouw van kloosters, kastelen, carréboerderijen en stadshuizen in de stad Luik en omgeving, het Land van Herve, de Voerstreek, Belgisch Limburg, Nederlands Zuid-Limburg en, in mindere mate, in de stad Aken en omgeving.

Deze stijlvariant kenmerkt zich dat de meeste bouwwerken zijn gebouwd volgens traditionele bouwmethoden, waarbij vaak gebruikgemaakt wordt van speklagen (steenlagen in een andere kleur), hardstenen raamomlijstingen, waterlijsten, hoogopgaande daken en geprononceerde (uitgebouwde) daklijsten onder de dakrand (vaak met gebeeldhouwde consoles = ondersteuningen).