Eleonora van Aquitanië
|
|
Aliénor van Aquitanië, in het Nederlands Eleonora en in het Engels Eleanor (ca. 1122 - Abdij van Fontevraud, Frankrijk, 1 april 1204) was hertogin van Aquitanië, en achtereenvolgens koningin van Frankrijk, Engeland en daarna regentes van Engeland.
Aliénor was de dochter van Guillaume X van Aquitanië en diens vrouw, Aénor van Châttelerault. Ze had nog een broer, Guillaume (1121 - 1137), en een zus, Pétronille van Aquitanië (1125 - 1151). Ze kreeg een goede en veelzijdige opvoeding. Volgens veel bronnen was ze heel intelligent en buitengewoon mooi. Toen Aliénor Aquitanië erfde, was ze ongeveer 15 jaar oud, en ze was de meest begeerde bruid van heel Europa; een hertog van Aquitanië was de rijkste en machtigste van heel Frankrijk. Haar vader had dit wel gedacht en had het regelen van haar huwelijk toevertrouwt aan Lodewijk VI van Frankrijk. Lodewijk besloot snel dat ze met zijn zoon, Lodewijk VII een goede partner zou zijn. Ze trouwden op 25 juli 1137 in de kathedraal van Bordeaux. Ze gaf Lodewijk een antieke vaas van bergkristal aan Lodewijk. Deze kan je nog altijd zien in het Louvre. De afspraak was wel dat Aliénor hertogin zou blijven van Aquitanië. Lodewijk had daar dus geen macht. Als ze samen eventueel een zoon zouden krijgen, zou hij wél hertog van Aquitanië kunnen worden.
Lodewijk VI stierf nog in 1137, een week na het huwelijk. Tijdens het kerstfeest van datzelfde jaar werd ze tot koningin van Frankrijk gekroon. Lodewijk VII en Aliénor kregen jaren geen kinderen, en de vooraanstaande geestelijke Bernard van Clairvaux overtuigde haar dat dit de schuld was van haar verkeerde levenswijze en haar verkeerde invloed op haar man. Ze nam dit advies ten harte en in 1145 kregen ze toch een dochter, Marie.
Kruistocht
In 1144 had Louis een moment van inkeer nadat zijn mannen meer dan duizend onschuldige mensen in een kerk hadden verbrand. Hij kondigde aan om als boetedoening op kruistocht te gaan. Aliénor vond dat zij, als hertog van Aquitanië, ook mee mocht gaan en haar zelfstandige troepen mocht aanvoeren. Samen gingen ze mee met de Tweede Kruistocht.
Tijdens de heenreis bezochten ze koning Géza II van Hongarije en keizer Manuel I Komnenos, wat de reis erg groots maakte. Militair gezien was het wel een mislukking; in Klein-Azië werd het leger van Lodewijk verslagen door een hinderlaag. Louis kon maar net aan de dood ontsnappen omdat hij gekleed was als gewone soldaat en dus niet herkenbaar was als koning. Één van de oorzakenvoor deze nederlaag was dat Aliénor de Aquitaanse voorhoede opdracht had gegeven om sneller vooruit te gaan, maar ze gingen te snel en hierdoor werd de hoofdmacht kwetsbaar.
Toen ze aankwamen in Antiochië was Aliénor super blij om haar oom, Raymond terug te zien, waarmee ze in haar kinderjaren ook gespeeld had. Aliénor probeerde andere kruisvaarders te overtuigen om Raymond te steunen door sommige delen van Antiochië. Haar man wou echter verder naar het Heilige Land, dus was hij 'genoodzaakt' om haar in gevangenschap mee te nemen.
Toen ze in Jeruzalem waren en het leger Damascus wilde veroveren, ontstond er weer een conflict tussen Aliénor en Louis. De inwonende christenen waren tegen dit plan omdat ze altijd al in vrede hadden geleefd met Damascus en andere islamitische steden wél een bedreiging vormden. Aliénor vond dat de stad niet moest worden veroverd en werd opnieuw gevangengezet. Louis deed mee met de inval, maar deze was totaal overbodig en ze mislukte helemaal. Hij besloot terug te keren naar Frankrijk. Aliénor en Louis konden elkaar niet meer horen of zien en ze reisden met twee verschillende boten terug. De schepen werden aangevallen en daarna door een storm uit elkaar geslagen. Aliénor en Louis waren voor dood opgegeven toen ze elk apart in Zuid-Italië toekwamen.