Judith van West-Francië
|
|
Judith van West-Francië (oktober 844 - 870), ook wel Judith Martel genoemd, was een Frankische prinses die achtereenvolgens getrouwd was met twee koningen van Wessex en daarna met de eerste Graaf van Vlaanderen.
Judith is vernoemd naar haar grootmoeder, Judith van Beieren (805-843). Ze is de dochter van Charles de Kale en diens echtgenote Ermentrude van Orléans. Ze was dus ook de zus van Lodewijk de Stamelaar. Ze was de achterkleindochter van Karel de Grote.
Eerste huwelijk
Het is zeer uitzonderlijk dat Charles zijn dochter liet trouwen, want hoewel de Karolingische koningen graag de beste bruid voor hun zonen uitzochten, huwelijkten ze hun dochters minder graag uit, omdat het gevaar bestond dat een aangetrouwde koning vroeg of laat aanspraak op hun troon zou maken. Een prinses laten trouwen met iemand onder hun was dan weer beneden hun waardigheid.
Aethelwulf, haar toekomstige man, was boven de 50 jaar en had al vier zonen. Hij was erg gerespecteerd en niet alleen christen, maar hij had vooral de Noormannen in 851 verpletterd. Charles maakte persoonlijk met hem kennis in de loop van 855, toen hij Frankrijk doorkruiste tijdens een pelgrimstocht naar Rome. Hij had toen z'n jongste zoontje Alfred bij zich (6 jaar), die later ook nog van zich zou laten horen. Toen Aethelwulf en Alfred terugkeerden uit Rome verloofde Aethelwulf zich met de 12-jarige Judith en ze trouwden op 1 oktober 856 in de Paltskapel van Verberie-sur-Oise bij Senlis.
Judith werd tot koningin gekroond, wat bij hun uiterst ongebruikelijk was. Hij nam hiermee wel een risico, want mocht hij zonen krijgen met Judith, zou dat kunnen leiden tot een broederstrijd.
Weduwe
Toen Aethelwulf terug aankwam in Engeland na een jaar afwezigheid, verzette zijn oudste zoon Aethelbald zich, die het regentschap niet wou opgeven.