Wet zorg en dwang
De Wet zorg en dwang, afgekort Wzd, is een Nederlandse wet die ervoor zorgt dat mensen met dementie of een verstandelijke beperking onvrijwillige zorg kunnen krijgen.
Het uitgangspunt van de Wet zorg en dwang is „Nee, tenzij...”: er hoeft dus bij mensen met dementie of een verstandelijke beperking niet altijd onvrijwillige zorg geleverd te worden. Op het moment dat iemand bereid is om zorg te aanvaarden, is de zorg gewoon vrijwillig.
Soms kan het toch zo zijn dat mensen met ernstige dementie of een verstandelijke beperking kunnen niet goed overzien welke zorg zij nodig hebben. Het kan bijvoorbeeld voorkomen dat iemand denkt dat die thuis nog goed voor zichzelf kan zorgen, terwijl de omgeving ziet dat dat niet zo is. In dat geval kan het nodig zijn dat die persoon hulp in huis nodig heeft of naar een verzorgingshuis moet gaan. Als die persoon weigert om de hulp te aanvaarden, kijken zorgverleners of er andere oplossingen zijn. Pas als het echt niet anders kan, mag een zorgverlener onvrijwillige zorg verlenen. Dit gebeurt zo kort mogelijk; elke drie à zes maanden moeten de zorgverleners bekijken of de onvrijwillige zorg nog steeds noodzakelijk is.
Media