Atlantikwall: verschil tussen versies
k |
|||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
| + | {{werk}} |
||
| − | [[Bestand:Atlantikwall.gif|left|thumb|190px|De gele lijn geeft de Atlantikwall aan.]] |
||
| + | De '''Atlantikwall''' ''([[Nederlands]]: Atlantische wal)'' was tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]] een 5000 kilometer lange verdedigingslinie aan de westkust van [[Europa]] die liep van het noorden van [[Noorwegen]] tot aan Zuid-[[Frankrijk]]. De linie bestond uit onverwoestbare bunkers met enorme kustbatterijen, dodelijke mijnenvelden en ondoordringbare obstakels die dag en nacht bemand werden door Duitse soldaten. De nazi’s bouwden deze linie langs Europa’s westkust om [[Adolf Hitler|Hitlers]] rijk te beschermen tegen een [[Geallieerden (Tweede Wereldoorlog)|geallieerde]] invasie. De Atlantikwall was één van de grootste bouwprojecten van de 20e eeuw en het zijn de grootste fortificaties die ooit zijn gebouwd. Na de oorlog is het meeste gesloopt, maar nog steeds vind je grote intacte bunkers aan de kust. |
||
| − | [[File:Longues-sur-Mer Battery.jpg|300px|thumb|[[Duitsland|Duitse]] bunkers van de Atlantikwall in [[Longues-sur-Mer]], [[Normandië]], [[Frankrijk]].]] |
||
| − | De '''Atlantikwall''' was een hele lange muur van bunkers in de [[Tweede Wereldoorlog]]. Het liep van [[Zuid-Frankrijk]] tot aan het noordelijkste puntje van [[Noorwegen]] met een lengte van 2685 kilometer. Na de Tweede Wereldoorlog is het meeste gesloopt, maar er zijn nog wel wat bunkers over. |
||
| + | == Aanloop tot de bouw == |
||
| − | Maar waarom deze bunker? In 1942 probeerden de [[geallieerden]] aan land te komen in [[Frankrijk]]. Zie nu: [[Raid op Dieppe]]. Deze actie mislukte volledig. De Duitsers wisten dat er nog eens een keer een aanval kwam en dan met veel meer soldaten. Daarom begonnen de [[Duitsland|Duitsers]] nog voor het eind van [[1942]] met de bouw van de Atlantikwall: een hele lange muur van zwaarbewapende bunkers, uitkijkposten, mijnenvelden, prikkeldraad en blokkades. Dwangarbeiders uit Midden en Oost-Europa bouwden deze verdedigingsstellingen. |
||
| + | In december 1941 kwam [[Adolf Hitler|Hitlers]] grootste angst uit: de [[Verenigde Staten]] verklaarden [[nazi-Duitsland]] de oorlog. Het [[Verenigd Koninkrijk]] had er in het westen een grote bondgenoot bij en vormde dus een grote bedreiging voor het bezette West-[[Europa]]. Daarom beval Hitler de bouw van een 5000 kilometer lange verdedigingslinie. De hoofdingenieur van Organisation Todt, Duitslands' grootste bouwmaatschappij, kreeg de bouw toegewezen: Franz Xaver Dorsch. In [[Calais]] stonden al 20 kustbatterijen, omdat dat de meest waarschijnlijke plek was voor een invasie van over zee. De enorme bunkers hadden rails met wagons om de zware granaten naar het kanon te vervoeren. Het kanon kon de grootste oorlogsschepen uitschakelen, nog voordat ze de haven in [[Engeland]] hadden verlaten. Het is immers maar 36 kilometer van Calais naar Engeland en op een heldere dag kun je het zien liggen. |
||
| − | Een jaar later was de kans op een invasie sterk toegenomen en [[Hitler]] gaf de opdracht om het werk te versnellen. |
||
| + | |||
| + | == De bouw == |
||
| + | Dorsch ging soortgelijke batterijen en fortificaties bouwen over een lengte van 5000 kilometer: van Zuid-[[Frankrijk]] tot aan het noordelijkste puntje van [[Noorwegen]]. Noorwegen was belangrijk te verdedigen vanwege de Noorse aanvoerlijnen voor [[Zweden|Zweedse]] ijzererts. [[IJzererts]] hield de Duitse oorlogsindustrie draaiende. De Duitsers sleepten een 900 ton zware geschutskoepel naar [[Ørland]] om de haven van [[Trondheim]] te beschermen. De bunker en het enorme kanon staan er nog steeds. De bunker zit in de berg en het kanon, dat net zo groot is als scheepsartillerie, steekt er bovenuit. Honderdachtendertig stalen ballen zorgen ervoor dat de geschutskoepel kan draaien. De munitie ligt 5 verdiepingen lager opgeslagen. Om de 300 kilo zware granaten te verplaatsen ontwikkelden Duitse ingenieurs een hydraulisch liftsysteem. De granaten werden 5 verdiepingen omhoog gehesen om afgevuurd te worden. Het effectieve bereik van het kanon was zo'n 37 kilometer! Over de hele lengte van 5000 kilometer zie je meer van dit soort bunkers en kanonnen. |
||
[[Categorie:Tweede Wereldoorlog]] |
[[Categorie:Tweede Wereldoorlog]] |
||
Versie van 22 feb 2015 11:30
 |
Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken. |
|
Dit artikel is nog niet af. |
De Atlantikwall (Nederlands: Atlantische wal) was tijdens de Tweede Wereldoorlog een 5000 kilometer lange verdedigingslinie aan de westkust van Europa die liep van het noorden van Noorwegen tot aan Zuid-Frankrijk. De linie bestond uit onverwoestbare bunkers met enorme kustbatterijen, dodelijke mijnenvelden en ondoordringbare obstakels die dag en nacht bemand werden door Duitse soldaten. De nazi’s bouwden deze linie langs Europa’s westkust om Hitlers rijk te beschermen tegen een geallieerde invasie. De Atlantikwall was één van de grootste bouwprojecten van de 20e eeuw en het zijn de grootste fortificaties die ooit zijn gebouwd. Na de oorlog is het meeste gesloopt, maar nog steeds vind je grote intacte bunkers aan de kust.
Aanloop tot de bouw
In december 1941 kwam Hitlers grootste angst uit: de Verenigde Staten verklaarden nazi-Duitsland de oorlog. Het Verenigd Koninkrijk had er in het westen een grote bondgenoot bij en vormde dus een grote bedreiging voor het bezette West-Europa. Daarom beval Hitler de bouw van een 5000 kilometer lange verdedigingslinie. De hoofdingenieur van Organisation Todt, Duitslands' grootste bouwmaatschappij, kreeg de bouw toegewezen: Franz Xaver Dorsch. In Calais stonden al 20 kustbatterijen, omdat dat de meest waarschijnlijke plek was voor een invasie van over zee. De enorme bunkers hadden rails met wagons om de zware granaten naar het kanon te vervoeren. Het kanon kon de grootste oorlogsschepen uitschakelen, nog voordat ze de haven in Engeland hadden verlaten. Het is immers maar 36 kilometer van Calais naar Engeland en op een heldere dag kun je het zien liggen.
De bouw
Dorsch ging soortgelijke batterijen en fortificaties bouwen over een lengte van 5000 kilometer: van Zuid-Frankrijk tot aan het noordelijkste puntje van Noorwegen. Noorwegen was belangrijk te verdedigen vanwege de Noorse aanvoerlijnen voor Zweedse ijzererts. IJzererts hield de Duitse oorlogsindustrie draaiende. De Duitsers sleepten een 900 ton zware geschutskoepel naar Ørland om de haven van Trondheim te beschermen. De bunker en het enorme kanon staan er nog steeds. De bunker zit in de berg en het kanon, dat net zo groot is als scheepsartillerie, steekt er bovenuit. Honderdachtendertig stalen ballen zorgen ervoor dat de geschutskoepel kan draaien. De munitie ligt 5 verdiepingen lager opgeslagen. Om de 300 kilo zware granaten te verplaatsen ontwikkelden Duitse ingenieurs een hydraulisch liftsysteem. De granaten werden 5 verdiepingen omhoog gehesen om afgevuurd te worden. Het effectieve bereik van het kanon was zo'n 37 kilometer! Over de hele lengte van 5000 kilometer zie je meer van dit soort bunkers en kanonnen.