Homo universalis
Een homo universalis (Latijn) of Uomo universale (Italiaans) is de naam voor een persoon, die zich op verschillende vlakken ontwikkeld heeft. De Nederlandse vertaling van de term is universele mens en was het ideaal van de Renaissance. Een homo universalis was iemand met een scherp verstand en atletisch lichaam, die zich in verschillende takken van de wetenschap en kunsten verdiept had.
De eerste homo universalis was de Griekse filosoof Aristoteles. Toentertijd omvatte de filosofie ook de wetenschap. Aristoteles verdiepte zich in ethiek, literatuur, logica, politiek, natuurkunde en wiskunde. De bekendste homo universalis van de Renaissance is Leonardo da Vinci. Da Vinci was onder meer kunstschilder, uitvinder, ingenieur, natuurkundige, schrijver en onderzocht ook het menselijk lichaam. Naar mate de hoeveelheid kennis toenam werd het steeds moeilijker om in alle wetenschappen en kunsten bedreven te zijn. Eén van de meest recente homo universalis was de Duitse schrijver Johann Wolfgang von Goethe, die onder meer ook veel onderzoek deed naar planten en kleuren. Toch zijn er ook modernere voorbeelden, zoals wetenschappers als Marie Curie en Nikola Tesla.