Nederrijnse urnenveldencultuur
Zie ook 
De Nederrijnse urnenveldencultuur is een urnenveldencultuur uit de midden- en late bronstijd (1300 tot 950-920 v.Chr.). De cultuur was te vinden in de huidige gebieden van Noordrijn-Westfalen, België en Nederland. Voor deze periode werden overledenen nog begraven, maar hier was er sprake van crematie van de overledene en het bijplaatsen van de as in urnen.
In de Nederlanden zijn tientallen urnenvelden gevonden, vooral in het gebied van de Kempen.
Hoewel veel van dit soort velden door heideontginning is verdwenen, is een redelijk bewaard gebleven urnenveld dat van de Boshoverheide bij Weert. Verder zijn in Vaassen en bij de grafheuvels in Veldhoven nog (resten van) urnenvelden zichtbaar.
In die tijd maakte men ook gebruik van de zogeheten raatakkers (ook wel foutief Celtic fields genoemd, want ze hebben niets met de Kelten te maken). Dit landbouwsysteem werd gebruikt voor de verbouw van primitieve graansoorten als emmertarwe, boekweit en spelt. Soms zijn deze ruitachtige structuren bij strijklicht (laagstaande zon) of op een hoogtekaart terug te zien. Zo zijn ze bijvoorbeeld te vinden op de Hoorneboegse heide bij Hilversum, in het Dwingelderveld, Hijkerveld, Balloërveld, Noordsche Veld, het Wekeromse Zand bij de ijzertijdboerderij, op de Veluwe tussen Ede en Wolfheze, bij Vaassen, tussen Putten en Ermelo en bij Neerpelt.
De cultuur ging over in de vroege Hallstattcultuur, dat valt onder de ijzertijd.