Frederik Hendrik van Oranje-Nassau

Frederik Hendrik (29 januari 1584 te Delft – 14 maart 1647), was de jongste zoon van Willem van Oranje en Louise de Coligny. Hij was stadhouder van [[Holland, Zeeland, Utrecht, Gelderland en Overijssel. Verder was hij Prins van Oranje en graaf van Nassau. Hij volgde zijn halfbroer Maurits van Oranje op in 1625 en regeerde tot 1647. Dit kwam mede doordat Maurits nooit getrouwd is geweest en geen wettelijke kinderen had (wel kinderen bij niet met hem getrouwde vrouwen).

Huwelijk en familie

Op 4 april 1625 trouwde Frederik Hendrik met Amalie van Solms-Braunfels. Ze kregen 9 kinderen:

Willem II van Oranje (27 mei 1626 – 6 november 1650), later stadhouder.
Louise Henriëtte (7 december 1627 – 18 juni 1667)
Henriëtte Amalia (26 oktober 1628 – december 1628)
Elisabeth (4 augustus 1630 – 4 augustus 1630)
Isabella Charlotte (28 april 1632 – april 1642)
Albertine Agnes (9 april 1634 – 24 mei 1696), de "stammoeder" van het huidige koningshuis, trouwt op 2 mei 1652 met Willem Frederik van Nassau-Dietz (1613-1664), de "stamvader".
Henriëtte Catharina (10 februari 1637 – 3 november 1708)
Hendrik Lodewijk (30 november 1639 – 29 december 1639)
Maria Henriëtta (5 september 1642 – 20 maart 1688)

Na het Twaalfjarig Bestand was er veel veranderd. Johan van Oldenbarnevelt was ter dood gebracht. Zijn halfbroer Maurits was gestorven. En ook koning Filips II was al een paar jaar dood. Toch barstte de strijd (de Tachtigjarige Oorlog) weer los, nu tegen Filips III. Het leger werd geleid door Frederik Hendrik van Oranje-Nassau. Stedenwinger werd zijn bijnaam omdat hij veel steden wist te veroveren.