Leopold II van België

Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Dit artikel is nog niet af.

300px

Leopold Lodewijk Filips Maria Victor (Frans: Léopold Louis-Philippe Marie Victor) (Brussel, België, 9 april 1835 - Laken, België, 17 december 1909) was tussen 1865 en 1909 de tweede koning der Belgen. Leopold II was de opvolger van zijn vader, Leopold I, en werd na de dood van zijn zijn vader koning.

Tijdens zijn leven stond Leopold II in België bekend als een weldoener, iemand die veel goede dingen voor het land deed. Hij had de Congo-Vrijstaat, tegenwoordig het land Congo-Kinshasa, als privédomein. De inkomsten van deze kolonie gebruikte hij voor de bouw van veel dingen in België, zoals het AfricaMuseum in Brussel en het station Antwerpen-Centraal. Veel Belgen wisten toentertijd echter niet van de gruweldaden die Leopold II beging in de Congo. Dit kwam aan het einde van zijn leven uit en door druk vanuit België en het buitenland moest Leopold II zijn kolonie overgangen aan de Belgische staat.

Levensloop

Jeugd en huwelijk

Leopold II was de oudste zoon van koning Leopold I en Louise Marie van Orléans. Op 22 augustus 1853 trouwde hij met Marie Henriette van Oostenrijk. Na zijn huwelijk maakten de twee een lange reis naar de Middellandse Zee. Hier bezochten ze onder meer de paus in Rome. Ze kregen vier kinderen:

• Louise (18 februari 1858 - 1 maart 1924)
• Leopold (12 juni 1859 - 22 januari 1869)
• Stefanie (21 mei 1864 - 23 augustus 1945)
• Clementine (30 juli 1872 - 8 maart 1955)

Leopold als troonopvolger

Leopold II als hertog van Brabant

Leopold kreeg als troonopvolger de titel hertog van Brabant. Op de dag dat Leopold achttien werd, kreeg hij een zetel in de Senaat. Toentertijd stond in de wet dat de Belgische troonopvolger recht had op een senaatzetel. Hiervoor hoefde de prins niet verkozen te worden. Hoewel de prins in de senaat zat, kreeg hij pas op zijn 25e stemrecht. De senaatzetel die Leopold had stond bekend als de senator van rechtswege en tot aan 2014 zou het oudste kind van de Belgische koning in de Senaat zitten. Op 9 april 1853 werd hij beëdigd als senator, waarbij bijna alle parlementszetels en de gehele regering aanwezig was. Daarnaast waren er nog verschillende ambassadeurs aanwezig, zoals die van Nederland, het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk. Leopold beloofde de grondwet te respecteren.

Tijdens zijn periode als senator nam Leopold slechts deel aan 15 debatten. Leopold sprak zich uit voor koloniën. In de 19e eeuw had bijna iedere grote Europese macht koloniën, maar België had deze niet aangezien het nog zo'n jong land was. Leopold geloofde dat België enkel zou meetellen als er koloniën waren. Daarnaast wilde Leopold een rechtstreekse stoombootverbinding met Griekenland en Egypte voor een betere handel. Daarnaast wilde hij het spoornetwerk en de haven van Oostende uitbreiden. Ook pleitte hij voor meer handel met China en Japan en wilde daar zelfs handelsambassades opzetten. Later pleitte hij ook voor een uitbreiding van de haven van Antwerpen, waar een verbinding met de Verenigde Staten zou komen.

Leopold hield zich niet alleen bezig met kolonisatie en handel, maar hij had ook uitgebreide plannen om Nederland aan te vallen. Leopold wilde door een aanval op Nederland de Nederlandse koloniën in handen krijgen, zoals Nederlands-Indië. Ook geloofde hij dat de zuidelijke Nederlandse provincies, zoals Noord-Brabant en Nederlands-Limburg, bij België zouden moeten horen. In 1854 reisde hij naar Nederland, wat eigenlijk een spionagemissie was. Hij maakte schetsen van de forten en kwam er achter dat verschillende waterlinies goed onderhouden waren. Ook verwachtte hij dat de Nederlandse bevolking massaal in opstand zou komen bij een Belgische aanval. Daarom wilde Leopold een verrassingsaanval op Amsterdam uitvoeren en de Nederlands koning, Willem III, afzetten. Hierdoor kon hij het zuiden annexeren. Leopold hoopte op de steun van Frankrijk, maar deze bleef uit. Leopold was echter bang dat Pruisen, Rusland of het Verenigd Koninkrijk de kant van Nederland zouden verkiezen en daarom voerde Leopold de oorlogsplannen nooit uit. Nadat de Franse keizer Napoleon III duidelijk maakte dat Frankrijk de plannen niet zouden steunen, verdwenen de plannen voorgoed.