Slag bij Gettysburg

Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken. Toelichting: Herschrijven

Dit artikel is nog niet af.

Slag bij Gettysburg
Datum	1 - 3 juli 1863
Locatie	Gettysburg, Virginia
Resultaat	Noordelijke overwinning, keerpunt in de oorlog
Strijdende partijen
Verenigde Staten	Confederatie
Leiders
George G. Meade	Robert E. Lee
Troepensterkte
115.000 soldaten 360 kanonnen	70.000 soldaten 270 kanonnen
Verliezen
Portaal Amerikaanse Burgeroorlog

De Slag bij Gettysburg, uitgevochten op 1, 2 en 3 juli 1863 was de grootste veldslag van de Amerikaanse Burgeroorlog. Na de zuidelijke commandant Robert E. Lees grote overwinning in de slag bij Chancellorsville, trok hij met zijn leger door Maryland en Pennsylvania tot eind juni. Op 1 juli botste het oprukkende zuidelijke leger op een noordelijke troepenmacht, het Army of the Potomac onder bevel van George G. Meade bij Gettysburg. De volgende dag, wanneer de zuidelijken de noordelijken op links én rechts aanvielen waren er nog hevigere gevechten gezien. Op 3 juli gaf Lee het bevel om met minder dan 15.000 man recht op de noordelijken in te marcheren bij Cemetery Ridge. Die aanval, die bekend staat als de "Pickett's charge" (de charge charge van Pickett) die uiteindelijk de Unionistische linies kon doorboren maar uiteindelijk mislukte, ten koste van duizenden zuidelijke slachtoffers. Op 4 juli werd Lee gedwongen om zijn leger terug te trekken richting Virginia.

Achtergrond

In mei 1863 scoorde Lees leger, het Army of Northern Virginia een geniale overwinning tegen het noordelijke Army of the Potomac bij Chancellorsville. Boordevol vertrouwen besloot Lee om nu voor de tweede keer een invasie op noordelijk grondgebied te wagen (de eerste was diegene die eindigde in de slag bij Antietam de vorige herfst). Naast de invasie in Virginia wou Lee de noordelijke troepen in Vicksburg, waar de zuidelijke cavalerie belegerd werd, te omzeilen. Ten slotte wou Lee het vertrouwen van het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk winnen en het zuiden door hen laten erkennen als een onafhankelijke staat en hun interesse voor de noordelijke "Copperheads" verminderen.

Aan de Unionistische kant had president Abraham Lincoln aanvankelijk vertrouwen gehad in zijn commandant van het Army of the Potomac, Joseph Hooker. Maar deze bleek te terughoudend te zijn in de slag bij Chancellorsville. Op 28 juni stelde Lincoln generaal George G. Meade aan om het commando van Hooker over te nemen. Meade gaf meteen het order om de zuidelijken, met een mansterkte van 75.000 man dat inmiddels de Potomac was overgestoken en in Maryland richting Pennsylvania marcheerde, in hun invasie te achtervolgen.

De slag

1 juli

Toen Lee hoorde dat het Army of the Potomac hem aan het achtervolgen was, besloot hij om zich op te stellen bij het welvarende stadje Gettysburg, 35 mijl (56 km) ten zuidwesten van Harrisburg, Pennsylvania. De eerste zuidelijke eenheid die Gettysburg benaderde was een divisie die behoorde tot A.P. Hills korps die op zoek was naar voorraden. Maar in plaats van voorraden vonden ze twee noordelijke cavaleriebrigades die de vorige dag waren gearriveerd. Aangezien het grootste deel van beide legers op weg was naar Gettysburg konden zuidelijke divisies (onder bevel van A.P. Hill en Richard S. Ewell) de noordelijke soldaten - die in de minderheid waren - terugdrijven naar Cemetery Hill, een halve mijl (800 m) ten zuiden.

In een poging om zijn voordeel te gebruiken voordat er meer noordelijke troepen aankwamen gaf Lee het bevel om een onopvallende aanval te doen op de Cemetery Hill. Deze aanval zou gebeuren met het II Korps onder bevel van Richard S. Ewell, die het bevel van de zuidelijke briljante strateeg Thomas J. "Stonewall" Jackson (wie gesneuveld was bij Chancellorsville) overnam. Ewell weigerde om deze aanval uit te voeren omdat hij dacht dat de noordelijke positie te sterk was. Deze terughoudendheid zou hem veel slechte vergelijkingen met Jackson opleveren. Tijdens het vallen van de schemering arriveerde nog een korps onder Winfield S. Hancock die de verdedigingslinie uitbreidde tot Little Round Top. Later die nacht arriveerden er nog 3 korpsen om de verdediging te versterken.

Bronnen

• Spadoni, F. "Grandi Battaglie" 2009 (Nederlandse vertaling, 2012) ISBN 978-90-5461-846-1
• 'Battle of Gettysburg' op History.COM