Tijdelijke wet coronatoegangsbewijzen: verschil tussen versies
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
k |
|||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
| − | De '''Tijdelijke wet coronatoegangsbewijzen''' is de wet waarmee tijdens de [[coronacrisis in Nederland]] het [[coronatoegangsbewijs]] werd ingevoerd. | + | De '''Tijdelijke wet coronatoegangsbewijzen''' is de wet waarmee tijdens de [[coronacrisis in Nederland]] het [[coronatoegangsbewijs]] werd ingevoerd. De wet was tot 1 juni 2022 van kracht. |
Een persoon kon in Nederland een QR-code krijgen als diegene [[vaccin|gevaccineerd]] was met een vaccin tegen het coronavirus, genezen waa van het coronavirus of als uit een test bleek dat die persoon het coronavirus niet had. Met deze wet wilde de overheid het risico op coronabesmettingen op drukke plekken verkleinen. | Een persoon kon in Nederland een QR-code krijgen als diegene [[vaccin|gevaccineerd]] was met een vaccin tegen het coronavirus, genezen waa van het coronavirus of als uit een test bleek dat die persoon het coronavirus niet had. Met deze wet wilde de overheid het risico op coronabesmettingen op drukke plekken verkleinen. | ||
Huidige versie van 24 mei 2025 om 21:48
De Tijdelijke wet coronatoegangsbewijzen is de wet waarmee tijdens de coronacrisis in Nederland het coronatoegangsbewijs werd ingevoerd. De wet was tot 1 juni 2022 van kracht.
Een persoon kon in Nederland een QR-code krijgen als diegene gevaccineerd was met een vaccin tegen het coronavirus, genezen waa van het coronavirus of als uit een test bleek dat die persoon het coronavirus niet had. Met deze wet wilde de overheid het risico op coronabesmettingen op drukke plekken verkleinen.
Deze wet werd naar aanleiding van de Tijdelijke wet maatregelen covid-19 voorgesteld door de Tweede Kamer en aangenomen door de Eerste en Tweede Kamer.