Christenvervolging
| Het Christendom |
| Artikelen |
| Gebeurtenissen |
| Personen |
| Stromingen |
Christenvervolging is het vervolgen (achterna zitten) van christenen om hun christelijke geloof, met als doel het geloof, al dan niet, volledig uit te bannen.
Oorzaken
Christenvervolging heeft doorgaans verschillende oorzaken. De oorzaak die het meeste voorkomt is dat de regering van een bepaald land het christendom weg wil hebben. De manier waarop ze dat doen is het arresteren, gevangenzetten en doden van christenen. Christenvervolgingen komen veel voor, gezien het feit dat het christendom het grootste geloof in de wereld is.
Bekende christenvervolgingen (Romeinse rijk)
In het Romeinse Rijk hebben de meeste en hevigste christenvervolgingen plaatsgevonden. Toen het christendom zich in die tijd flink uitbreidde, wilden de Romeinse keizers dit stopzetten. Hierbij gebruikte zij afschuwelijke methodes om het christendom volledig uit te bannen.
Christenvervolging onder keizer Nero
Onder de keizer Nero heeft een van de gruwelijkste christenvervolgingen plaatsgevonden. Nero gebruikte afschuwelijke methodes. Hij gooide christenen op de brandstapel of gooide ze in de arena, opdat ze opgegeten werden door de wilde dieren.
De meest schokkende manier waarop hij ooit te werk was gegaan, was het vastbinden van christenen aan palen. Hij stelde de palen op in zijn paleistuin en stak die in brand. Nero genoot ervan toen de stokken met mensen brandden alsof het fakkels waren. Daarnaast legde hij christenen op de straat en reed er met een koets met puntige wielen overheen, om ze te martelen.
Na keizer Nero werden christenen vaker vervolgd. Soms was het wat meer, andere keren was het nauwelijks merkbaar. Een bekend voorbeeld is bisschop Polycarpus van Smyrna die door keizer Antoninus Pius in 156 na Christus samen met 11 andere christenen werd veroordeeld tot de dood op de brandstapel.
Christenvervolging onder keizer Decius en Trajanus
Decius was bijna even erg als Nero. Ook hij had een gruwelijke hekel aan het christendom en vervolgde hen fanatiek. Hij liet in de arena zelfs kinderen door wilde dieren opeten, als zij christenen waren. Hij gebood dat elk, die niet aan zijn Romeinse goden offeren zou, gedood zou worden.
Trajanus was weliswaar een rechtvaardige keizer, maar toch was ook hij een tegenstander van de christenen. Net als keizer Decius wilde hij het christendom volledig uitbannen, uit zijn Romeinse rijk. Trajanus gebood echter wel dat elke christen die zijn geloof verliet, niet gedood hoefde te worden.
Christenvervolging onder keizer Galerius
Het christendom breidde zich alsmaar uit en dat was niet naar de zin van vice-keizer Galerius. Galerius was als "onderkeizer" aangesteld door keizer Diocletianus. In eerste instantie werden de christenen door Diocletianus niet vervolgd (zijn vrouw was zelf ook een christen), maar Galerius drong op onmiddellijke vervolging aan bij de hoofdkeizer. De vervolging die plaatsvond door het Romeinse rijk was vele malen erger dan die van Nero.
Galerius' vervolging stopte toen hij ernstig ziek werd. Hij was niet meer in staat zijn ambt als onderkeizer uit te oefenen en stierf weken later.
Godsdienstvrijheid onder keizer Constantijn
Onder keizer Diocletianus vond de laatste grote christenvervolging plaats. Na de ondergang van het drietal Diocletianus, Galerius en Maximus, kwam keizer Constantijn aan de macht. Constantijn had een belangrijke slag gewonnen, nadat hij een christelijk teken in de lucht zag hangen. Als dank hiervoor werd hij christen en zorgde ervoor dat ze niet meer werden vervolgd. Hij stelde zelfs zware straffen op het brengen van offers aan de stenen goden. Constantijns rijk was uitgegroeid tot een buitengewoon machtig rijk; hij maakte Constantinopel (het huidige Istanboel) tot hoofdstad en bracht het weer tot bloei. Constantijn wordt vaak Constantijn de Grote genoemd. Onder keizer Theodosius de Grote werd het christendom de staatsgodsdienst van het Romeinse Rijk.
Christenvervolging vandaag de dag
Nog steeds worden christenen over de hele wereld vervolgd. Voornamelijk in het land Noord-Korea, waar het communisme sterk de overhand heeft. Zo ging het ook in de voormalige Sovjet/Unie onder de regering van Stalin en in mindere mate Lenin. Dit is vanwege het atheïstische geloof van de communisten. Verder zijn er nog veel landen zonder godsdienstvrijheid, waar christenen niet vrij hun geloof mogen aanhangen en/of uiten. Je kunt er over discussiëren of je dit christenvervolging moet noemen, of gebrek aan godsdienstvrijheid.