Toeslagenaffaire: verschil tussen versies

Uit Wikikids
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
k
Regel 1: Regel 1:
 
{{nieuws}}
  
{{nieuws}}
−
De '''toeslagenaffaire''' is een kwestie in [[Nederland]], waarbij 26.000 ouders onterecht van [[fraude]] werden verdacht. Zij moesten vervolgens hun [[kinderopvangtoeslag]] terugbetalen en werden hiermee slachtoffer van de harde fraudeaanpak van de [[Belastingsdienst]]. Dit alles vond plaats tussen 2013 en 2019. In 2018 kwam de toeslagenaffaire aan het licht en dat leidde tot verschillende rechtszaken en onderzoeken. In 2020 vond uiteindelijk een [[parlementaire enquêtecommissie]] plaats, waarin verschillende politici en ambtenaren verhoord werden.
+
De '''toeslagenaffaire''' is een kwestie in [[Nederland]], waarbij 26.000 ouders onterecht van [[fraude]] werden verdacht. Zij moesten vervolgens hun [[kinderopvangtoeslag]] terugbetalen en werden hiermee slachtoffer van de harde fraudeaanpak van de [[Belastingsdienst]]. Dit alles vond plaats tussen 2013 en 2019. In 2018 kwam de toeslagenaffaire aan het licht en dat leidde tot verschillende rechtszaken en onderzoeken.
   
  +
In 2020 werd uiteindelijk een [[parlementaire enquêtecommissie]] onder leiding van [[Chris van Dam]] ([[CDA]]) ingesteld, die onderzoek moest doen naar de affaire.
⚫
Uit het onderzoek van de commissie kwam er kritiek op de werkwijze van de Belastingdienst, maar ook op minister [[Mark Rutte]] zelf. [[Lodewijk Asscher]], PvdA-leider en voormalig minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, trad af als lijsttrekker van de Partij van de Arbeid. Een dag later, op 15 januari, viel het [[kabinet-Rutte III]] en bood het zijn ontslag aan aan de koning; het kabinet werd demissionair. [[Eric Wiebes]] ([[VVD)]], minister van [[ministerie van Economische Zaken en Klimaat|Economische Zaken en Klimaat]], besloot helemaal niet meer terug te keren: hij was ten tijde van de toeslagenaffaire staatssecretaris van [[ministerie van Financiën|Financiën]] en daarmee verantwoordelijk voor de Belastingdienst. In 2019 stapte oud-staatssecretaris [[Menno Snel]] ([[Democraten 66|D66]]) van Financiën al op vanwege de kwestie.
 
  +
  +
Deze commissie verhoorde:
  +
* de betrokken ambtenaren van de Belastingdienst;
  +
* de ministers [[Mark Rutte|Rutte]] ([[ministerie van Algemene Zaken|AZ]], 2010-nu), [[Lodewijk Asscher|Asscher]] ([[ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid|SZW]], 2012-2017) en [[Wopke Hoekstra|Hoekstra]] ([[ministerie van Financiën (Nederland)|Fin]], 2017-nu);
  +
* de staatssecretarissen [[Frans Weekers|Weekers]] ([[ministerie van Financiën|Fin]], 2010-2014), [[Eric Wiebes|Wiebes]] ([[ministerie van Financiën|Fin]]/2014-2017), [[Menno Snel|Snel]] ([[ministerie van Financiën (Nederland)|Fin]], 2017-2019) en [[Tamara van Ark|Van Ark]] ([[ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid|SZW]], 2017-2020).
  +
  +
Uit het onderzoek van de commissie kwam niet alleen kritiek op de werkwijze van de Belastingdienst, maar op de hele Nederlandse [[rechtsstaat]]: de [[Tweede Kamer]] had wetten gemaakt die niet uit te voeren waren, [[ambtenaar|ambtenaren]] hadden te veel geheimhouden, het [[kabinet]] hield informatie achter en gaf onjuiste informatie, en de [[Raad van State]] had slecht advies gegeven aan het [[kabinet]] over wetten. Niet alleen de verantwoordelijke ministers, maar ook [[minister-president van Nederland|minister-president]] [[Mark Rutte]] moest het ontgelden: er zou sprake zijn van een Ruttedoctrine; premier Rutte zou de opdracht geven aan ambtenaren om zo min mogelijk informatie vast te leggen.
  +
  ⚫
Na de onthullingen trad [[Lodewijk Asscher]], PvdA-leider en voormalig [[ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid|minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid]], af als lijsttrekker van de Partij van de Arbeid. Een dag later, op 15 januari, viel het [[kabinet-Rutte III]] en bood het zijn ontslag aan aan de koning; het kabinet werd demissionair. [[Eric Wiebes]] ([[VVD)]], in Rutte III minister van [[ministerie van Economische Zaken en Klimaat|Economische Zaken en Klimaat]], besloot helemaal niet meer terug te keren: hij was ten tijde van de toeslagenaffaire staatssecretaris van [[ministerie van Financiën|Financiën]] en daarmee verantwoordelijk voor de Belastingdienst. In 2019 stapte oud-staatssecretaris [[Menno Snel]] ([[Democraten 66|D66]]) van Financiën al op vanwege de kwestie.
   
 
De kwestie werd grotendeels aan het licht gebracht en geleid door Kamerleden [[Pieter Omzigt]] (CDA) en [[Renske Leijten]] (SP), als ook journalisten Pieter Klein ([[RTL Nieuws]]) en Jan Kleinnijenhuis ([[Trouw (krant)|Trouw]]). Alle slachtoffers werden eenmalig gecompenseerd met 30.000 euro, ongeacht de schade die geleden was. Personen met meer schade zouden een hogere compensatie krijgen. Na de affaire kwamen er verschillende oproepen om de werkwijze van de Belastingdienst grondig te veranderen.
 
De kwestie werd grotendeels aan het licht gebracht en geleid door Kamerleden [[Pieter Omzigt]] (CDA) en [[Renske Leijten]] (SP), als ook journalisten Pieter Klein ([[RTL Nieuws]]) en Jan Kleinnijenhuis ([[Trouw (krant)|Trouw]]). Alle slachtoffers werden eenmalig gecompenseerd met 30.000 euro, ongeacht de schade die geleden was. Personen met meer schade zouden een hogere compensatie krijgen. Na de affaire kwamen er verschillende oproepen om de werkwijze van de Belastingdienst grondig te veranderen.

Versie van 17 jan 2021 22:48

Nieuws.gif
In het nieuws
Dit artikel bevat onderwerpen die in het nieuws zijn. De informatie in dit artikel kan dus al snel verouderd zijn!
Je wordt uitgenodigd op bewerk te klikken om dit artikel aan te vullen.


De toeslagenaffaire is een kwestie in Nederland, waarbij 26.000 ouders onterecht van fraude werden verdacht. Zij moesten vervolgens hun kinderopvangtoeslag terugbetalen en werden hiermee slachtoffer van de harde fraudeaanpak van de Belastingsdienst. Dit alles vond plaats tussen 2013 en 2019. In 2018 kwam de toeslagenaffaire aan het licht en dat leidde tot verschillende rechtszaken en onderzoeken.

In 2020 werd uiteindelijk een parlementaire enquêtecommissie onder leiding van Chris van Dam (CDA) ingesteld, die onderzoek moest doen naar de affaire.

Deze commissie verhoorde:

Uit het onderzoek van de commissie kwam niet alleen kritiek op de werkwijze van de Belastingdienst, maar op de hele Nederlandse rechtsstaat: de Tweede Kamer had wetten gemaakt die niet uit te voeren waren, ambtenaren hadden te veel geheimhouden, het kabinet hield informatie achter en gaf onjuiste informatie, en de Raad van State had slecht advies gegeven aan het kabinet over wetten. Niet alleen de verantwoordelijke ministers, maar ook minister-president Mark Rutte moest het ontgelden: er zou sprake zijn van een Ruttedoctrine; premier Rutte zou de opdracht geven aan ambtenaren om zo min mogelijk informatie vast te leggen.

Na de onthullingen trad Lodewijk Asscher, PvdA-leider en voormalig minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, af als lijsttrekker van de Partij van de Arbeid. Een dag later, op 15 januari, viel het kabinet-Rutte III en bood het zijn ontslag aan aan de koning; het kabinet werd demissionair. Eric Wiebes (VVD), in Rutte III minister van Economische Zaken en Klimaat, besloot helemaal niet meer terug te keren: hij was ten tijde van de toeslagenaffaire staatssecretaris van Financiën en daarmee verantwoordelijk voor de Belastingdienst. In 2019 stapte oud-staatssecretaris Menno Snel (D66) van Financiën al op vanwege de kwestie.

De kwestie werd grotendeels aan het licht gebracht en geleid door Kamerleden Pieter Omzigt (CDA) en Renske Leijten (SP), als ook journalisten Pieter Klein (RTL Nieuws) en Jan Kleinnijenhuis (Trouw). Alle slachtoffers werden eenmalig gecompenseerd met 30.000 euro, ongeacht de schade die geleden was. Personen met meer schade zouden een hogere compensatie krijgen. Na de affaire kwamen er verschillende oproepen om de werkwijze van de Belastingdienst grondig te veranderen.

Afkomstig van Wikikids , de interactieve Nederlandstalige Internet-encyclopedie voor en door kinderen. "https://wikikids.nl/index.php?title=Toeslagenaffaire&oldid=643662"